Transfogarska magistrala ,
Curtea de Argeș
Trasa Transfogarska (droga krajowa DN7C) to jedna z najbardziej krętych i
najwyżej położonych dróg w całej Rumunii.
Droga Transfogaraska[edytuj]
Na mapach: 45°35′25,14″N 24°37′42,35″E/45,590317 24,628431 (mapa)
 |
||||
| Długość | 151 km | |||
| Okręgi | Argeş, Sibiu |
|||
| Mapa | ||||
 |
||||
| Zdjęcie | ||||
 Lacul Bâlea |
||||
|
||||
 Multimedia w Wikimedia Commons |
||||
Droga Transfogaraska (rum. Transfăgărășan) – nazwa drogi krajowej DN7C w Rumunii. Najwyżej po Transalpinie położona droga Rumunii – osiąga 2034 m n.p.m.
Droga Transfogaraska przecina z północy na południe Góry Fogaraskie / (rum. Munții Făgăraș) – najwyższe pasmo górskie rumuńskich Karpat, między ich dwoma najwyższymi szczytami – Moldoveanu i Negoiu. Łączy miasta Sybin w Siedmiogrodzie i Piteşti na Wołoszczyźnie. Najbardziej spektakularnie prezentuje się od strony północnej. Przy trasie od strony południowej znajdują się liczne atrakcje – między innymi zapora na rzece Ardżesz o wysokości 160 metrów tworząca jezioro Vidraru oraz zamek Poienari należący do Włada Palownika (pierwowzoru Drakuli). Przy drodze działa kilka hoteli i schronisk. Na trasie znajduje się pięć wiaduktów, kilka mniejszych tuneli oraz liczne zakręty. W najwyższym punkcie znajduje się jezioro Bâlea i najdłuższy tunel w Rumunii (884 m) przecinający łańcuch górski.
Ze względu na liczne zakręty na drodze obowiązuje ograniczenie prędkości do 40 km/h. Tunel w najwyższym punkcie drogi jest zamknięty od października (lub listopada) do kwietnia (lub maja) z powodu śniegu i wiatrów.
Droga Transfogaraska została zbudowana w latach 1970–1974 za czasów Nicolae Ceauşescu. Początkowo miała znaczenie militarne. Podczas jej budowy wykorzystano miliardowe sumy pieniędzy i 6 milionów kilogramów dynamitu. 40 budujących ją żołnierzy straciło życie.